ابهام راهبردی برای بازدارندگی چین در مورد تایوان موثر نيست

ابهام راهبردی برای بازدارندگی چین در مورد تایوان موثر نيست
به هر حال چين حمله خواهد کرد، زمان تعهد فرا رسیده است
Peter Devineنويسنده:
۱ سپتامبر ۲۰۲۲
مدرس سابق اقتصاد در آکادمی نیروی دریایی ایالات متحده و اقتصاددان در بانک جهانی
ترجمه: محمدرضا مددي
دانشجوي كارشناسي ارشد حقوق بين‌الملل دانشگاه تهران

به عنوان یک نظریه‌پرداز و مدرس سابق اقتصاد در آکادمی نیروی دریایی ایالات متحده، با تجربه آکادمیک بسيار زياد و واقعی در زمینه بازدارندگی به عنوان خلبان جنگنده، برای من بديهي است که ابهام راهبردي، دیگر چین را از حمله به تایوان باز نخواهد داشت. در عوض، ایالات متحده باید ساير كشورها را برای گسترش تعهد غرب به دفاع از اين جزیره متحد نمايد.
از دست دادن تایوان و در اختيار حزب کمونیست چین قراردادن آن، ضربه‌ای مهلك به منافع آمریکا و منافع هر کشور دموکراتیک ديگر است. تایوان علاوه بر جایگاه خود به عنوان یک دموکراسی بسيار نادر، هرچند تحت فشار، در منطقه‌ای پرتنش، تامین‌کننده انحصاری ریز تراشه‌های پیشرفته مي‌باشد كه برای اقتصاد آمریکا و امنیت ملی آن حياتي است. اما تأثیر غیرمستقیم آن حتی نگران‌‌كننده‌تر است. اگر آمریکا به عنوان متحدی غیرقابل اعتماد برای تایوان تلقی شود، آنگاه هر کشور واقع در اقيانوس هند-آرام كه درحاشيه هستند برای انجام معاملات دوجانبه به سوي چین هجوم خواهند آورد. این قراردادهای دوجانبه دارای مزیت حرکت اول (FMA) هستند، به این معنی که می‌توانند موجي از همسویی مجدد را آغاز کنند که به طور بالقوه نظم جهانی جدید و طرفدار استبداد را تثبيت و تحکیم می‌کند. به همین دلیل است که راهبرد امريكا در قبال تايوان از اهمیت بسزايي برخوردار است.
دکترین راهبرد تركيبي ایالات متحده در مورد ابهام راهبردی در رابطه با دفاع از تایوان بیش از ۴۰ سال است که وجود دارد. هدف این بود که هم چین را از حمله به تایوان باز دارد و هم تایوان را از ادعای استقلال خود منصرف سازد، در حالی که قرار بود چین كشوري باز و دموکراتیزه باشد و منجر به «موازنه» جدیدی در روابط بین‌الملل گردد. متأسفانه، این چیزی نیست که اتفاق افتاد. آنچه ابهام راهبردی اکنون انجام می‌دهد این است که متحدان بالقوة تایوان را از تعهد به دفاع از دموکراسی جزیرة در حال توسعه باز می‌دارد و این مشکل بزرگي است.
ابهام راهبردی بر اين فرض قرار دارد که كوچك شمردن ادعاي تایوان، احتمال جنگ را به حداقل می‌رساند؛ كه نمي‌رساند. چین كماكان بر عهد خود پايبند است كه در صورت لزوم تایوان را با زور تصرف خواهد نمود و این تهدید به طرز فزاينده‌اي محتمل‌تر می‌شود. حتی مدافعان ابهام راهبردی استدلال می‌كنند که این رویکرد به اندازة گذشته چین را منصرف نمي‌سازد زیرا قدرت چین از فرضيات آمریکا پیشی گرفته است. از يك سو، چین كه اساساً سیستم دموکراتیک هنگ‌کنگ را نابود کرده است، ممکن است جسورتر شود و به دنبال تایوان برود و از سوي ديگر، گزارش جدید دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد اعلام کرده است که تجاوزات چین علیه اویغورها در سین‌کیانگ «ممکن است جنایت بین‌المللی، به ویژه جنایت علیه بشریت باشد» كه تمایل چین برای نادیده گرفتن آشکار هنجارهای بین‌المللی را بیشتر نشان می‌دهد.
مؤسسه رند (RAND) ارزیابی می‌کند که چین ممکن است قادر باشد در طی یک دهه با موفقیت به تایوان حمله کند. بنابراین، عامل محرک اصلی جنگ احتمالاً مي‌تواند اعتقاد چین بر این باشد که به جای نیاز به مقابله با هرگونه رفتار قاطع از سوی تایوان، می¬تواند با هزینه‌های قابل قبول به تايوان حمله کند.
ایالات متحده باید از ابهام راهبردی دوران شوروی عبور كند و متوجه شود که بازی و بازیکنان تغییر کرده‌اند. هرگونه درگیری نظامی بر سر تایوان چند جانبه خواهد بود و همه کشورهاي منطقه را به نوعی تحت تأثیر قرار مي‌هد. آمریکا باید هم‌پيمانان خود را در اقیانوس هند-آرام و در سراسر جهان متحد سازد تا در صورت تهاجم به تایوان دفاع کنند. اين تنها راهبردی است که احتمال جنگ بلند مدت را به حداقل می‌رساند و در عین حال بيانگر تعهد به متحدان دموکراتیک مي‌باشد.
چالش دفاع چندجانبه تایوان يك بازی تعهد (یا منافع عمومی) است. اگر چین حمله کند، هر کشور ثالثي با اين تصميم مواجه می‌شود که به دفاع از تایوان متعهد شود یا نه. اما این تصمیم به احتمال پيروزي بستگی دارد، که منوط است به اينكه چند کشور ثالث تصميم مي‌گيرند تا متعهد شوند- عمدتا در میان آنها، ایالات متحده. راه حل این بازی بستگی به این دارد که كشورهاي ثالث بطور قابل اعتمادی از قبل به یکدیگر متعهد شوند. اگر آمریکا بطور قابل اعتمادی متعهد به دفاع از تایوان شود، احتمال پیروزی به طرز چشمگیری افزایش می‌یابد و احتمال اینکه هر کشور دیگری نیز متعهد شود، بیشتر می‌شود. تعهد معتبر یکی از دلایلی است که چرا ایالات متحده نیروهای خود را در کره جنوبی مستقر می‌کند؛ اگر شمال حمله کند، ایالات متحده به طور خودکار درگیر خواهد شد.کره شمالی از قبل این را مي‌داند، که پايگاه نظامي خود را به یک بازدارنده قوی و معتبر تبدیل می‌کند. آنچه که ابهام راهبردی به سایر کشورها می‌گوید برعکس این است و نتیجة آن این است که هر كشوري احتمالا کمتر متعهد به دفاع از تایوان می‌شود، جزیره را منزوی كرده و احتمال موفقیت و در نتیجه احتمال وقوع حملة چین به تایوان را افزايش مي‌دهد.
ابهام راهبردی با شکست مواجه می‌شود، زیرا عدم قطعیت تعهد آمریکا را افزایش می‌دهد، متحدان را بر حذر مي‌دارد و احتمال حمله را محتمل‌تر نموده و دفاع موفق را از قطعيت كمتري برخوردار مي‌سازد. جنگ‌ها دردناک هستند و منجر به ]پديده[ ا ثر تماشاگر (bystander effect) می‌شوند که در آن هر متحد از هزینة دفاع اجتناب می‌کند، با این فرض که دیگران آن بار را به دوش می‌کشند. بدون هماهنگی قبلی، نتیجه قابل پیش‌بینی این است که كشورها به تماشاگر مبدل شده و منتظر کمک دیگران به تایوان خواهند بود و چین این را می‌داند.
با این حال، در حال حاضر یک راه حل نمونه برای این نوع مشکل در اروپا وجود دارد. ناتو موفق‌ترین اتحاد تاریخ است. این امر عمدتاً به دلیل ماده ۵ است که هر یک از متحدین را متعهد به دفاع متقابل از يكديگر مي‌سازد. این مکانیسم به طور خاصي طراحی شده است كه پيش از تهاجم با تثبیت تعهدات، از اثر تماشاگر جلوگیری کند تا تمام تصمیمات پس از تهاجم همزمان و پايدار باشند.
هیچگونه چتر حمایتی از نوع ناتو براي تايوان وجود ندارد، اما متحد کردن هر كشوري برای دفاع از آن باید هدف راهبردی ایالات متحده باشد و به سرعت انجام شود. دورة گذار يا انتقال يك كشور، خارج از یک اتحاد به درون آن زمانی است که آسیب‌پذیرتر است. هر کشور متجاوزي می‌داند که احتمال یک حمله موفقیت‌آمیز در آینده به ميزان قابل توجهي کاهش می‌یابد و بنابراین انگیزه حمله زودهنگام را دارد. راه‌ حل این است که انتقال خارج از اتحاد به درون آن سریع انجام شود. کاری که ایالات متحده باید انجام دهد این است که در تعهد خود برای دفاع از تایوان موضعي دو پهلو نداشته باشد.
ایالات متحده می‌تواند چین را با ايجاد تعهد به دفاع از تایوان، قبل از وقوع بحران باز دارد و به سایر متحدان خود نیز اطمینان دهد که این کار را انجام دهند و همه را در وضعيتي بهتر قرار دهد. بدين ترتیب می‌توان جلوی تهاجم را قبل از وقوع آن گرفت. آنچه كه موثر نيست بي‌تفاوتي و نظاره‌گر بودن و به طور مبهم انديشيدن به اينكه چگونه مي‌توان به صورت راهبردي بازدارنده بود.
درباره نویسنده
پیتر دیوین یکی از اعضای پروژه امنیت ملی ترومن و قبلاً خلبان F/A-18، مدرس اقتصاد در آکادمی نیروی دریایی ایالات متحده و اقتصاددان در بانک جهانی است. نظرات بیان شده تنها متعلق به اوست و نماینده هیچ سازمان یا دولتی نیست.