تحریم‌ها به طور کلّی دربردارنده اقداماتی هستند که دولت‌ها، نهادهای فراملّی و سازمان‌های بین‌المللی از آن برای پیشبرد منافع امنیتی و ملّی یا اهداف سیاست خارجی خود از آن‌ها استفاده می‌کنند. الزاماتِ رژیم‌هایِ تحریمیِ گوناگون بسته به دولت یا نهاد وضع‌کننده‌ی آن‌ها، اهداف مورد نظر و افراد، گروه‌ها، بخش‌های اقتصادی و موجودیت‌های هدفِ تحریم متفاوت هست
قرنطینه شامل ممنوعیت کامل تجارت یک کشور با سایر کشورها است. در وضعیت قرنطینه، هیچ کالا یا خدماتی را نمی‌توان به کشور تحت قرنطینه وارد یا از آن صادر کرد. برای نمونه، آمریکا در حال حاضر جز در مواردی مانند صادرات محصولات کشاورزی و غذا به کوبا، این کشور را تحت قرنطینه قرار داده است. تحریم معمولا بر کالاها یا خدمات خاص یا بخش‌های مشخصی از صنعت و اقتصاد کشورِ هدف اعمال می‌شود و جامعیت قرنطینه را ندارد
مثلاً، تحریم‌های آمریکا در قبال کره شمالی که صادرات هرگونه موادی را که به برنامه هسته‌ای آن کمک می‌کند، ممنوع کرده است. تحریم‌های سراسری از لحاظ عملی همان اثر قرنطینه را دارند. به همین دلیل، در حال حاضر کوبا تنها کشوری است که معمولاً از وضعیت آن با عنوان «قرنطینه» نام می‌برند، هرچند آمریکا تحریم‌های تجاری گسترده‌ای را علیه کره شمالی، سوریه، سودان و ایران نیز وضع کرده است که تقریباً تمامی تعاملات مالی با این کشورها را ممنوع ساخته است و در نتیجه اثر عملی آن مشابه قرنطینه‌ی اعمال شده علیه کوبا است
علاوه بر این، تحریم می‌تواند محدودتر باشد و تنها گروه‌ها و اهداف خاصی را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین در صورتی که تحریم‌های وضع شده علیه کشور متبوع طرف قرارداد از لحاظ عملی اثری مشابه .قرنطینه داشته باشد؛ اعمال تحریم‌ها نیز می‌تواند فورس ماژور محسوب شود