تحریم و قرنطینه اقتصادی

تحریم­‌ها به طور کلّی دربردارنده اقداماتی هستند که دولت­‌ها، نهادهای فراملّی و سازمان­‌های بین­‌المللی از آن برای پیشبرد منافع امنیتی و ملّی یا اهداف سیاست خارجی خود از آن­‌ها استفاده می­‌کنند. الزاماتِ رژیم‌­هایِ تحریمیِ گوناگون بسته به دولت یا نهاد وضع­‌کننده‌­ی آن­‌ها، اهداف مورد نظر و افراد، گروه­‌ها، بخش‌­های اقتصادی و موجودیت­‌های هدفِ تحریم متفاوت هست

قرنطینه شامل ممنوعیت کامل تجارت یک کشور با سایر کشورها است. در وضعیت قرنطینه، هیچ کالا یا خدماتی را نمی­‌توان به کشور تحت قرنطینه وارد یا از آن صادر کرد. برای نمونه، آمریکا در حال حاضر جز در مواردی مانند صادرات محصولات کشاورزی و غذا به کوبا، این کشور را تحت قرنطینه قرار داده است. تحریم معمولا بر کالاها یا خدمات خاص یا بخش‌­های مشخصی از صنعت و اقتصاد کشورِ هدف اعمال می­‌شود و جامعیت قرنطینه را ندارد

مثلاً، تحریم­‌های آمریکا در قبال کره شمالی که صادرات هرگونه موادی را که به برنامه هسته‌­ای آن کمک می‌­کند، ممنوع کرده است. تحریم­‌های سراسری از لحاظ عملی همان اثر قرنطینه را دارند. به همین دلیل، در حال حاضر کوبا تنها کشوری است که معمولاً از وضعیت آن با عنوان «قرنطینه» نام می‌­برند، هرچند آمریکا تحریم­‌های تجاری گسترده‌­ای را علیه کره شمالی، سوریه، سودان و ایران نیز وضع کرده است که تقریباً تمامی تعاملات مالی با این کشورها را ممنوع ساخته است و در نتیجه اثر عملی آن مشابه قرنطینه‌­ی اعمال شده علیه کوبا است

علاوه بر این، تحریم می­‌تواند محدودتر باشد و تنها گروه­‌ها و اهداف خاصی را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین در صورتی که تحریم­‌های وضع شده علیه کشور متبوع طرف قرارداد از لحاظ عملی اثری مشابه .قرنطینه داشته باشد؛ اعمال تحریم‌­ها نیز می‌­تواند فورس ماژور محسوب شود